ظهور ارتباطات مجازی و الزامات نوین در شیوه های مدیریت و برنامه¬ریزی شهر فردا
محورهای موضوعی : مدیریت شهری
رضا خیرالدین
1
امید خزائیان
2
(دانشگاه علم و صنعت ایران)
کلید واژه: مدیریت شهری برنامه¬, ریزی شهری ارتباطات مجازی تحلیل قیاسی شهر فردا,
چکیده مقاله :
گذار به عصر ارتباطات و اطلاعات که بسیاری از اندیشمندان، آن را واقعیت هزاره سوم دانسته اند، چیزی بسیار فراتر و بنیادی تر از تصورات عامیانه مبنی بر گسترش رایانه ها و فضاهای مجازی است. در این عصر، بخش عمده ای از ارتباطات درون و بین شهری، بطور روزافزون از طریق فناوریهای ارتباطات مجازی صورت می گیرد که عملا از ویژگیهای محیط فیزیکی و مسافت بین مبدا و مقصد کاملا مستقل بوده و به علاوه، به شیوه ای کاملا نامحسوس و نامرئی عمل می نماید. پیشرفتهای چشمگیر در حوزه ارتباطات مجازی و کاهش شدید محدودیتهای مسافتی و زمانی سفر، ضمن آنکه منطق نوینی به نام «فضای جریانها» را بر جغرافیای جهانی مسلط ساخته ، شهر امروز را با دو ماهیت جدایی ناپذیر فیزیکی و مجازی تعریف نموده است. حال، پرسش اساسی آن است که در چنین شرایطی، روشهای رایج در مدیریت و برنامه ریزی امور شهری که عمدتا به ماهیت فیزیکی شهر توجه دارند، تا چه حد می توانند در توجیه و هدایت گرایشهای نوین شهر فیزیکی-مجازی امروز، کارآمد باشند؟ به همین منظور، در این پژوهش، با رویکردی ریشه ای و روشی تحلیلی-توصیفی، ابتدا با مطالعه اصول بنیادین جامعه صنعتی (که بسیاری از روشهای کنونی مدیریت و برنامه ریزی، برآمده از آن عصر هستند)، تلاش شده است تا ویژگیهای اساسی و کلی الگوهای رایج، استخراج شود. سپس، با روشی کیفی و قیاس تطبیقی میان این ویژگیها و تحولات صورت گرفته در عصر ارتباطات مجازی در هرکدام از این اصول (که در واقع، اصول جامعه عصر ارتباطات می باشند)، میزان سازگاری آنها با شرایط کلی عصر ارتباطات، مورد ارزیابی قرار گرفته است. یافته های پژوهش بیانگر آن است که الگوهای رایج، در بیشتر موارد، با اصول جامعه عصر فناوری اطلاعات و ارتباطات مجازی، همخوانی چندانی نداشته و این امر، می تواند از دلایل اساسی عدم کارایی مطلوب این روشها در برخورد با شهر امروز به شمار آید. این موارد در قالب آسیب شناسی و در چند محور کلی (مفهوم، روش شناسی، شاخص شناسی) مطرح شده است و در پایان، از جمع بندی این بخش، الزاماتی که در بازنگری روشهای رایج، با این رویکرد باید مورد توجه قرار گیرد، بیان شده است
Moving towards information age which is the undeniable reality of third millennium, is more fundamental than conventional imaginations about the rise of computers or virtual spaces number only. In this era, a considerable share of intra and inter-urban communications done by Telecommunications, which is not only independent from geographical and physical environment, but also is completely intangible and invisible. Significant advances in telecommunications and undermining of time and distance constraints, in one hand, dominate a new logic –space of flows- on world geography and in the other hand, define the future city as an integrated physical- virtual phenomenon. Now the key question is that in such situation, to what extent the conventional methods in urban management based on only physical reality of cities, can manage and plan the new trends of future physical-virtual city? In this research, with a fundamental approach and analysis-based method, first we clarified the main features of current management and planning by studying the basic principals of industrial society. Then by comparing these with changes in the information era, the conformation of conventional methods has been evaluated. The research shows that these methods mainly don’t have enough correspondence with the principals of the new age. This leads to decrease in the efficiency of such patterns for the future city. These Incompatibilities have been explained as three challenges faced with current management and planning methods: challenge in concepts, challenge in method and challenge in indicators. Finally, we noted to some important point should be considered in the management and planning the future city.