سلامت، يکي از اساسيترين نيازهاي همه انسانهاست و هيچ يک از افراد جامعه را نميتوان بينياز از آن دانست. سلامت فرد و جامعه در گرو ارائه خدماتي با کيفيت، مناسب و متناسب با نياز مردم است. اما بخش قابل توجهي از توان فعالان حوزه سلامت صرف تأمين و ارائه خدمات شده و بخش سياست چکیده کامل
سلامت، يکي از اساسيترين نيازهاي همه انسانهاست و هيچ يک از افراد جامعه را نميتوان بينياز از آن دانست. سلامت فرد و جامعه در گرو ارائه خدماتي با کيفيت، مناسب و متناسب با نياز مردم است. اما بخش قابل توجهي از توان فعالان حوزه سلامت صرف تأمين و ارائه خدمات شده و بخش سياستگذاري، نظارت و ارزشيابي در آن کمرنگ جلوه مينمايد. اين ضعف منجر به اين امر گرديده است که ارائه خدمات سلامت دچار نقصان و ضعف جدي بوده و نتواند انتظارات عمومي را به نحو مطلوبي پاسخ دهد.
با هدف قرار دادن این شکاف از یک طرف و بحث برجسته نظارت و ارزیابی در نظام سلامت از طرف دیگر، در این مقاله بنا داریم تا به معماری و بازطراحی کلان نظام ارزیابی در حوزه سلامت ایران بپردازیم. بدین منظور پس از طراحی مدل ارتباط مفاهیم حوزه ارزیابی و تعریف نقش های ممکن در این حوزه در نظام سلامت ایران، به توزیع مطلوب این نقش ها در بین فعالان این حوزه پرداخته ایم. بنا بر نتایج معماری صورت گرفته، توصیه می گردد تا سازوکار ايجاد و استقرار سازمانهايي با ماهيت عمومي غيردولتي و نحوه تعاملات آنها با يکديگر و با وزارت بهداشت، به منظور تدوین و جمع آوری شاخص های سلامت از یک طرف و انجام ارزيابي و اعتباربخشي به محصولات، خدمات و فعالان این عرصه از طرف دیگر، تدوین گردد.
پرونده مقاله