در جهان تفکر از بدو تمدن بشری بر روی زمین تا کنون دوگانهای فکری متعددی فکر اندیشمندان قرون مختلف را بخود مشغول نموده است. دو گانهایی نظیر:
آرمان گرایی یا عملگرایی- آرمان گرایی واقع بینانه، توسعه عدالت- پیشرفت عدالت بنیان، توسعه درونزا- جهانی شدن پیشرفت درون زا و بیرون نگر اصول گرایی یا تحول خواهی- اصولگرای تحول خواه ، نظری یا عملی- نظریه راهنمای عمل، دولت یا بازار یا جامعه مدنی حاکمیت با مشارکت مردم و بنگاههای خصوصی، اسلام متحجر و فرشییا اسلام آمریکایی – اسلام ناب محمدی(ص) ، دنیا و آخرت – دنیا مزرعه آخرت
یکی از این دوگانهای اساسی که پایه جمهوری اسلامی ایران را شکل میدهد. مفاهیم، اسلام و مردم سااری است. در غرب دخالت دین را در امر حکومت منتفی داشته و حداکثر حیطه نوذ دین در زندگی مردم را در عرصه شخصی مفروض گرفته و مردم سالاری را مترادف با دموکراسی و حکومت مردمی اعلام نموده اند گرچه در عمل حکومت کارتلها و تراستهای یک درصدی بر مردم نه تنها یک کشور بلکه اکثریت بر جهانیان عملی نموده اند ولی در کشور ما با آرای بیش از 98% واجدین شرایط رای دادن مردم شکل حکوکت را جمهوری اسلامی ایران قرار داده اند که تعبیر دیگری از مردم سالاری دینی در جمهوری اسلامی با اصطلاح جمهوری اسلامی و مردم سالاری دینی رهبران جامعه اسلامی درصدد حل دوگانگی بین دو مفهوم بنیادی دین (اسلام) و مردم سالاری (ملت) برآمده اند و حکومت قانون (اسلام)را با مشارکت مردم (انتخابات) طراحی و در ساختار نظان اسلامی تعبیع نموده اند اکنون که بیش از سی و هفت سال از شکل گیری جمهوری اسلامی ایران میگذرد و زمان آن رسیده است که الزامات بکارگیری این مفهوم ترکیبی را بدین شرح طرح نمائیم.
1. قوانین در جمهوری اسلامی توسط نمایندگان منخب مردم بتصویب میرسد و توسط شورای نگهبان از جهت عدم مغایرت با شرع و قانون اساسی ممیزی میشود آیا وقت ان رسیده است که مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان سازوکاری را اتخاذ نمایند تا پیش نویس قوانین من بعد با رویکرد اسلامی و در نظر گرفتن مقتضیات ایرانی توسط کار پروههایی متشکل از فقها و اسلام شناسان و حقوق دانان و وکلای سابق مجلس، وزرا و استانداران سابق، اساتید حوزه و دانشگاه در عرصه های مورد نظر برای قانون گذاری طی یک برنامه های تنظیم شود و پس از بررسی در صحن علنی مجلس شورای اسلامی ، مراتب رسمیت بخشی آن طی شود.بدیهی است برای استفاده از تجارب موفق دنیا که مغایرتی با مبانی و اصول ارزشهای اسلام ناب محمدی(ص) نداشته باشد و نیز میتوان از تجارب سفراء، رایزنان فرهنگی و ابستگان نظامی و بازرگانی جمهوری اسلامی ایران در ادوار گذشته علاوه بر اساتید حوزه دانشگاه تحصیل کرده و یا دارای سابقه زندگی در خارج از کشور میتوان بهره گرفت و در تیم تهیه کننده پیش نویس قوانین از وجود آنها بهره گرفت.
2. سیاستگذاری در جمهوری اسلامی ایران توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام که بعد از قانون اساسی از جمله با اهمیت ترین پیش نیاز ها برای تقیح قوانین و اعمال حکومت قانون و برنامه ها بر اساس اسلام برای پاسخگویی به نیازهای دوران (زمانه) میتوان تلقی نموده و در حال حاضر عمدتا ترسیم وضعیت آرمانی جامعه است و در مواردی واقعیات موجود جامعه از جمله مسایل متن زندگی مردم را آنگونه که شایسته مردم سالاری است. و انتظار تودهها است، ممکن است مستقیما برآورده نکرده باشد. پیشنهاد میشود که سیاستها موضوعی علاوه بر ترسیم وضعیت آرمانی مطلوب جامعه مطابق با مر اسلام ناب محمدی(ص) از رویکرد آرمانگری واقع بینانه بیشتر پیروی کرده و باید ها و نبایدهای لازم برای اعمال حاکمیت در حوزه تخصصی ذیربط را با در نظر گرفتن چالشها و مشکلات و مسایل حال و آینده جامعه بیش از پیش مد نظر قرار داده و رویکرد سیاستگذاری کنونی با صلاحدید مقام معظم رهبری ترمیم گردد.
3. مشارکت مردم در امور ساسی از طریق رفراندوم جمهوری اسلامی ، رفراندوم قانون اساسی و بازنگری در آن انتخاب خبرگان رهبری انتخاب نمایندگان مجلس شورای اسلامی و انتخابات شورایهای شهر و روستا در حال حاضر با رویکرد مردم سالاری دینی بنحوی خوبی قانون اساسی و قوانین موضوعه طراحی و بطور متوسط سالیانه یکبار مردم در انتخابات سراسری شرکت نموده اند لیکن مشارکت مردم در امور اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی، مدیریت شهری، امور علم و فناوری و حتی امور امنیتی می تواند بصورت نظامند موردچاره اندیشی اساسی قرار گیرد و زمینه حضور هر چه فعالتر مردم در این قبیل امور فراهم شود. بعضا مسئولین دولتی بخش خضوضی و حاکمیت بنگاههای بزرگ را با حاکمیت مردم اشتباه می گیرند و از تقویت بخش تعاونی و اقتصاد مردمی، غفلت می نمایند. در اینجا باید یاد آوری نمود که در جهان سرمایه داری نیز حاکمیت دارای سه بخش دولتی، خصوصی(بنگاهها) و مردمی (جامعه مدنی) است و توازن و همکاری این سه بخش قرار است منجر به اعمال حاکمیت در کشور های پیشرفته شود و همچنین اقتصاد مردمی و مشارکت مردم در امور مختلف یکی از موضوعات اساسی دانش نوین بشری و دستاوردهای عقل بشری است . موضوعی که در اسلام بیش از چهارده قرن قبل از ناحیه خالق هستی و اط طریق قرآن و نبی اکرم اسلام بارها مورد تاکید قرار گفته است. لازمه مردم سالاری دینی، توسعه مشارکتهای مردمی در عرصه های مختلف اعمال حاکمیت است و تجربه آنرا در دوران شکل گیری انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس مسئولین و میانسالان جامعه ما بخوبی بخاطر دارند مردم ما در هر جا که نظام انتظار حضور داشته اند.چه در رای دادنها چه در راهپیمائیها چه در دفع جنگ تحمیلی چه در دفع فتنه داخلی و حضور اساسی داشته اند.
اکنون که در مقطع تدوین برنامه ششم هستیم انتظار آنست که دولتمردان و نمایندگان مردم برای مشارکت همه چانبه مردم خصوصا در شرایطی که از هر طرف کشور در تیررس نیرنگهای نظام سلطه جهانی و همپیمانان منطقه ای آنان قرار داد بتوانیم زمینه مشارکت مردم را در همه امور بیش از پیش فراهم نموده و مشکل بیکاری را نیز پاسخگویی نمائیم.